Do najbardziej powszechnych złączy higienicznych zaliczamy: złącza wg normy DIN 11851, złącza SMS, złącza Triclover (Tri-clamp), złącza RJT, złącza IDF, złącza Macon.

Najpopularniejsze gałęzie przemysłu w jakich są one używane to przemysł farmaceutyczny oraz spożywczy. Ze względu na łatwość montażu jak i „czystość” połączenia znajdują one również zastosowanie w przemyśle chemicznym.

W przypadku końcówek z ogonem karbowanym (stosowane do węży gumowych) możemy przeprowadzić montaż przy pomocy obejm skorupowych lub tulei zaciskowych, natomiast w przypadku złączy z ogonem gładkim (stosowane do węży gumowych i tworzywowych) montujemy je przy pomocy objem skorupowych.

W przypadku złączy do dospawania należy zmierzyć średnicę talerzyka w najszerszym jego punkcie, zmierzyć średnicę wewnętrzną przelotu oraz grubość ścianki. W przypadku złączy z ogonem do węża prócz średnicy talerzyka i średnicy wewnętrznej przelotu bardzo istotna jest średnica „ogona” mierzona po zewnątrz w najszerszym jego punkcie. Taki pomiar ułatwia identyfikację według jakiej normy zostało wykonane złącze oraz minimalizuje ryzyko popełnienia błędu i doboru nieodpowiedniego złącza.

W przypadku nieodpowiedniego połączenia ze sobą dwóch złączy wykonanych wg różnych norm istnieje prawdopodobieństwo powstania tzw. „martwych stref” spowodowanych różnicą w średnicy wewnętrznej. Skutkuje to gromadzeniem się medium co może doprowadzić do rozwoju bakterii i drobnoustrojów.

Złącza Triclover mogą różnić się od siebie wymiarami (średnica wewnętrzna oraz średnica talerzyka) ze względu na różne normy wg jakich zostały wykonane. Wyróżniamy 3 główne normy: DIN-A (DIN 32676), DIN-B (ISO 1127) oraz DIN-C (ASME BPE).

Wszystko zależy od zastosowanej obejmy oraz jakości połączenia (spawanego). Podstawowa obejma przystosowana jest do ciśnienia od 25-15 bar w zależności od rozmiaru złączy, aczkolwiek istnieją obejmy, które mogą wytrzymać ciśnienie rzędu 75 bar.